دیدگاه‌های حادثه دیدگان و امدادگران زلزله روستاهای اطراف قزوین (چنگوره و آبدره)

مقدمه: با توجه به آسیب‌پذیری کشور ایران در هنگام وقوع حوادث، لزوم برنامه‌ریزی و انجام مطالعاتی در جهت کاهش اثرات و پیامدهای گوناگون ناشی از حادثه ضروری به نظر می‌رسد. در این بین، استفاده از تجربیات افراد امدادگر و آسیب‌دیده در حوادث نیز بسیار موثر می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی دیدگاه‌های افراد حادثه دیده و امدادگر بعد از وقوع زلزله در دو روستای چنگوره و آبدره از روستاهای اطراف قزوین می‌باشد.  روش‌ها: در این مطالعه کیفی دیدگاه‌های 12 نفر از حادثه دیدگان و 15 امدادگر بومی و غیربومی، پیرامون ابعاد زلزله سال 1381 در دو روستای چنگوره و آبدره در اطراف شهرستان آوج در استان قزوین بررسی شد. به منظورثبت دیدگاه افراد حادثه‌دیده و امدادگران از چک لیست استفاده شد.  یافته‌ها: این مطالعه نشان می‌دهد که بیشتر حادثه دیدگان از نحوه عملکرد امدادگران راضی بودند، اما از کمبود امکانات و در مضیقه بودن و مشکلات بهداشتی گله داشتند؛ در‌حالی‌که بیشتر امدادگران از عواملی چون دوری راه و صعب العبور بودن آن، مشکلات حمل و نقل، نبود مدیریت منسجم، خستگی، نبود ارتباطات مناسب و کمبود امکانات امدادرسانی شکایت داشتند. عملکرد نیروهای امدادی از دید حادثه دیدگان مطلوب بود، اما وجود نقیصه‌هایی در این عملکرد همچون نبود یک ستاد هماهنگ کننده و مشکلات بهداشتی موجبات حادثه دیدگان را فراهم آورده بود.  نتیجه‌گیری: مشکلات بهداشتی، کمبود امکانات پس از حادثه از عوامل مهم در ایجاد نارضایتی حادثه‌دیدگان و نبود امکانات منسجم و ارتباطات مناسب از عوامل مهم ایجاد نارضایتی امدادگران بود.